ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ (εκδ. ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ)

ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ εκδόσεις ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ

Ματθαίος Ματθαιάδης (πρώτη ποιητική σπορά)

Προ της αναγνώσεως του έργου

Ξοδεύτηκε η ψυχή του ποιητή μέχρις ότου απορροφήσει νέους ανθρώπινους πνιγμούς για να πλαγιάσει και πάλι με τα γράμματα. Τώρα, είν’ η ώρα.

Μαγκιά του ποιητή, (χρέος ίσως θα ‘λεγε ο ίδιος, αν τον ρωτούσες) οι αναφορές, κατά καιρούς, στις ρίζες του. Για τις Πατρίδες, που βιάζει καθημερινά η μοδάτη αποκαθήλωση των αξιών, απ’ όλους μας.  Κατάστασις, σύμφυτη της ανημποριάς  και του παρασιτισμού μιας μερίδας επίδοξων καλαμαράδων που δε βλέπουν τίποτε πέραν της ρινός των.

Θαυμάζω τον ποιητή που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, τα ατσαλάκωτα κοκόρια του καιρού του, και επιδίδεται στο πολύ του λίγου.

Γουστάρω, τον ποιητή Ματθαιάδη, γιατί αγαπάει τη μάνα του, τη γη του, τα οστά του προπάππου του. Πιστέψτε με, οι ποιητές δε θ’ αλλάξουν τίποτε απ’ αυτόν τον κόσμο, αν δεν αναγνωρίσουν τη μάνα τους που τους γέννησε, ως βιολογική.

Προτείνω τούτη την έκδοση γιατί τα ξένα σωσίβια, γίνονται δικά μας, αρκεί να απλώσουμε το χέρι. 

ακολουθούν τρία ποιήματα του συγγραφέα:

Eξασθενώ

Σκόρπια φέρετρα

τα στίγματα της λέξης

φορούν στεφάνια

κόκκινης νύχτας

Aντάμα με τον θάνατο απόψε

κερνά τα χείλη του ματαίου

Φωτιά στο δάσος μνήμης άθλιας

με λύκων ουρλιαχτά

Ραψωδία

στρώνει τον δρόμο σε άγνωστη μέθη

Ακολουθεί τα χνάρια

χρόνου περασμένου

και γίνεται τύμπανο

υστερικός χορός κλονισμένης στιγμής 

Στην Παγωμένη τούντρα της Τσουκόν

γέρνει τα δάχτυλα ο χρόνος

σκάβει στο γέρμα ο ιθαγενής

φορά τομάρι τάρανδου την νύχτα

και εύχεται η προσευχή να φτάσει

σε έναν τόπο που μόνο φως και ήλιος θα την λούζει

Εξασθενώ ...

Θα πεθάνω μια μέρα

σε ένα μέρος τόσο ξένο 

Θα σβήσω το φως

και θα αιωρηθώ πάνω από τα γαλάζια παγόβουνα

Αγοραπωλησίες

Υποθέτω πως εκείνα τα δύο κάρβουνα 

αποκτούν την λάμψη της αψιάς μυρωδιάς 

όταν καλύπτει το μαύρο πέπλο 

ρυτίδες ασφάλτινες 

Η ανοιχτή στοά υποδέχεται διακριτικά τα σπίρτα 

που κυλούν στην διακορευμένη φλέβα 

ενώ απέναντι αγοράζονται κοινοποιήσεις 

Μια αόριστη οριοθέτηση 

που παραβιάζει κανόνες ευπρέπειας στο παρών 

όπως κρύβουν τα χέρια διογκωμένο σπέρμα 

Αφού το ήξερες 

η ευθύνη της μέρας δεν περιορίζεται 

και το κεντρικό σου επεκτείνεται 

πέρα από κάθε ελεγχόμενη διάθλαση 

αλλά εσύ επιμένεις 

τα ξερά χόρτα της αυλής μόνο να βοτανίζεις

Εξομολόγηση

Ένα ποσοτικά απροσδιόριστο θέλω απέμεινε 

βγάζοντας κοροϊδευτικά την γλώσσα 

η διατύπωση του -δεν μπορώ- σαφής και αμετάκλητη 

Πόσο δυνατά τραβούσαν εκείνα τα 200 και χιλιόμετρα 

τα μεθυσμένα παραλογισμό άτια 

σαν έψαχναν τις φτέρνες ταπεινά  

όταν ποθούσαν αδύναμα χάρτινα φιλιά 

παρακαλώντας να μην έρθει η λησμονιά γοργά 

Γιατί να πιστέψω τα φυλλοβόλα βήματα 

όταν μοιράζει η παλίρροια όστρακα αδειανά 

Απέμεινα νύχτας κρώξιμο 

Να βαφτίσω τον ουρανό κρασί 

και με μιας να τον πιω 

Μεθυσμένος έπειτα θα ξερνώ όσα βαραίνουν 

όσα αγκαθιασμένα βλέμματα 

και όμοια -αγαπημένε- εισέπραξα 

Μόνο φοβάμαι μην χαλάσω τις ρωγμές 

που ειρωνικά χασκογελούν 

σε κάθε έλλειψης επιστροφή 

Ο ένας είχε κόκκινο βήμα 

που χάραζε κάθε τόσο αναχωρήσεις 

ο άλλος νότες στοίχειωνε στις γραπτές απολογίες 

Ένας ακόμη

 ύστερα από μια γιορτή 

το φλογερό έλαβε φιλί της λήθης στην ασημένια φτέρνα 

Πόσα κλειδιά σκορπίζονται σε μια γουλιά ωκεανό 

πόσα κρυμμένα -σ' αγαπώ- 

κάτω από 2ωρα μαξιλάρια 

Αν αδειάσω  ουρανό 

ύστερα πού θα καρφώνω τα σπλάχνα μου;