Η σοδειά του κακού

Ξεφύλλισμα που έκαμε ο καμπούρης!
Συννέφιασε,
μα στάλα δε θα συναντήσει.
Στην ύπαιθρο θα κρύψει
το άμορφο θρονί.

Με καμπούρα γειωμένη
χαράσσει ευθεία.
Σφουγγάρι βλάσφημο
πίσω αφήνει
και ξεμακραίνει.

Με το' να πόδι στη φωτιά,
το άλλο σέρνει.
Αλλοιωμένη τριγυρίζει αποστροφή.

φτύνει το σχήμα του ξανά.
έχει στο σάλιο του ευχή
από μια εξίσωση εξαγνισμού
δοκιμασμένη.
Μα το αγκάθι του,
στην ύπνωση, ξυπνά

"για που πηγαίνεις Σατανά;
έχεις πισθάγκωνα το νήμα μου,
ξεχάσει".

και ξεμακραίνει

Όμορφο μνήμα!
δυο μέτρα νόστιμο φρικιό,
τι θ' αποτάξει;
Μια Κυριακή
θα ασβεστώσει τη φωλιά
και την κακή συγκομιδή
θ' αποψιλώσει.

ώσπου σ' Εκείνον,
αμαγάριστος να φθάσει.

Αλήθεια,
για τί θα μετανοήσει;

© Δημήτρης Δικαίος