Οργή

--> --> --> --> -->

πόσο ποθώ τα κεριά τους
να σβήσω από το Ναό
που με θράσος βλασφημούν,
ηδονοβλεψίες
που άρρωστο πάθος προσκυνούν,
υπηρέτες του, μόνιμα σε σήψη, Εαυτού τους.

πόσο επιθυμώ να πνίξω
τις εκπορνευμένες λέξεις τους
στις κόκκινες παλάμες μου ,
να καλύψω τις εικόνες τους
με τα σάβανα
που η λαγνεία κέντησε στα χείλη τους

ω Κύριε,
πότε επιτέλους θα γκρεμίσεις
τα ποιητικά πορνεία
και θα καρφώσεις τις γλώσσες τους
στον τοίχο της Α.Ε του αίσχους

© Μαρία Ροδοπούλου



πόσο οι πλάγιες
ρυτιδιασμένες καμπύλες τους
αναζητούν καλλωπισμό
τρώγοντας τα δικά τους λιπαρά!

λες, οφθαλμό κανίβαλο κι απέκτησα!

τη μόστρα τους,
σφαλίζουν άρρωστα,
οι ασθενείς νεωκόροι.

Ω Κύριε,
τόσες πένες αδήλωτες!


© Δημήτρης Δικαίος

--> -->