Το νου σας στα πουλιά, οι τυχεροί. Οι ανασφάλιστοι της
«τέχνης» που δε δεχθήκατε ξυλιές στα γόνατα και τις φτερούγες. Και βρίσκεσθε
ακόμη σε κίνηση, καθώς ρέει, το αδυνάστευτο αίμα της ποίησης μη καθυστερώντας
την κυοφορία της κοινωνίας. Που δε χειροκροτεί σκιές, μιλάει με το σύμπαν και
τανάπαλιν, μιλά στο λίγο, και πολύ! Σ’ εσάς όλους λοιπόν, τους εργάτες ή χομπίστες˙
τους «ανόητους ή απομονωμένους ρομαντικούς» δια τ' άτεχνα τέκνα του
τρισαθάνατου κοινωνικού αυτοματισμού, εύχομαι πρόσφυση πάνω στο μοναδικό
έργο που κατανοείτε. Στο έργο σας.
Η ποίηση είναι τραγούδι, μην το λησμονείτε. Ο μεταμοντέρνος
καμβάς πάνω στον οποίο εργάζεσθε κάποιοι, δεν είναι άλαλος. Κι αν αυτό δεν
εκτιμηθεί, ο ήχος παραμένει.
Λοιπόν, εσείς οι τυχεροί, τ' αυτιά σας στα πουλιά!
 |
| πηγή: δίκτυο |