χτίζεις,
όσα σώματα σε βρήκανε
από παιδί,
σ’ οριζόντιο τοιχίο.
από το πρώτο σου θρανίο
χάρασσες διαδρομές.
Ως και σήμερα χαράσσεις!
Και τώρα απολαμβάνεις
το προτείχισμα του εαυτού σου
οικοδομημένο σε σαρκία.
Εμβόλισες σακιά συναντημένα..
το’ να, στ’ άλλο, απάνω προσέθεσες
άδειασες
ψυχή από τη Σπάρτη!
© Δημήτρης Δικαίος